ای کریمی که بخشنده عطایی - خواجه عبداله انصاری

 

ای کریمی که بخشنده عطایی، و ای حکیمی که پوشنده خطایی، و ای صمدی که از ادراک ما جدایی، و ای احدی که در ذات و صفات بی‌همتایی، و ای قادری که خدایی را سزایی، و ای خالقی که گمراهان را، راهنمایی. جان ما را، صفای خود ده، و دل ما را، هوای خود ده، و چشم ما را، ضیای خود ده، و ما را از فضل و کرم خود آن ده، که آن به و مگذار ما را به که و مه.

این بنده چه داند که چه می‌باید جُست داننده تویی هر آنچه دانی آن ده